Кәмелетке толмаған мұрын-жұтқыншақтың ангиофибромасы жасөспірім ер адамдарда мұрынжұтқыншақтың ең жиі кездесетін қатерсіз ісігі болып табылады, көбінесе агрессивті жергілікті инвазиямен және ауыр, өмірге қауіп төндіретін мұрыннан қан кетумен көрінеді. Оның жоғары тамырлы сипаты хирургиялық резекцияны қиындатады, операция алдындағы трансартериялық эмболизация операция кезіндегі қан жоғалтуды азайту және нәтижелерді жақсарту үшін маңызды қадам жасайды. Эмболизацияның әртүрлі әдістерінің тиімділігін бағалау эндоскопиялық хирургиялық емдеуді оңтайландыру және асқынуларды азайту үшін өте маңызды. Зерттеудің өзектілігі хирургиялық қауіпсіздік пен тиімділікті арттырудың тұрақты қажеттілігінен туындайды, әсіресе эндоскопиялық тәсілдер осы қиын ісікпен күресуде стандартты күтімге айналады.

Мақсаты: операция алдындағы транскатетерлік артериялық эмболизацияның операция ішілік қан жоғалтуға және жасөспірімдік мұрын-жұтқыншақ ангиофибромасының эндоскопиялық трансназальды резекциясындағы операция уақытына әсерін анықтау.

Әдістер мен материалдар: 2014 жылдың ақпанынан 2023 жылдың желтоқсанына дейін университеттің медициналық орталығында хирургиялық емдеуден өткен отыз жасөспірім ер пациенттерге ретроспективті талдау жасалды. Когорт екі топқа бөлінді: операция алдындағы транскатетерлік артериялық эмболизация жасағандар (n=19) және ол жасалмағандар (n=11). Қан жоғалту және операцияның ұзақтығы сияқты сипаттамалар салыстырылды.

Нәтижелер: операция алдындағы транскатетерлік артериялық эмболизациядан өткен пациенттерде жасөспірімдік мұрын-жұтқыншақ ангиофибромасының барлық кезеңдерінде операция ішілік қан жоғалтудың айтарлықтай төмендеуі байқалды. Операция алдындағы транскатетерлік артериялық эмболизация операцияға кететін уақытты қысқартқанымен, нәтижелер статистикалық тұрғыдан маңызды болмады.

Қорытындылар: операция алдындағы транскатетерлік артериялық эмболизация жасөспірімдік мұрын-жұтқыншақ ангиофибромасын резекциялау кезінде операция ішілік қан кету сәтін азайту арқылы хирургиялық нәтижелерді айтарлықтай жақсартады.

SARS-CoV-2-ассоциацияланған көпжүйелі қабыну синдромына шалдыққан балаларды бақылау туралы бар деректер шектеулі.

Зерттеу мақсаты: SARS-CoV-2-ассоциацияланған көпжүйелі қабыну синдромы бар балалар денсаулыққа орта мерзімді және ұзақ мерзімді әсерлерін зерттеу.

Әдістер мен материалдар: ретроспективті зерттеу жүргізілді, оған SARS-CoV-2- ассоциацияланған көпжүйелі қабыну синдромы бар 93 бала қатысты. Талдау Дамумед медициналық ақпараттық жүйесін пайдалана отырып, балалардың зерттеу тобының денсаулық жағдайын бақылауды қамтыды. Анықталған өзгерістер кезеңдерге бөлінді: алғашқы 6 айда, бір жыл ішінде, 2 жыл ішінде және аурудан кейін 2 жылдан пайда болған.

Нәтижелер: Амбулаторлық бақылау кезінде катамнезде пайда болған ауруларға пневмония (9,6 %), вегетативті регуляцияның дисфункциясы (11,8 %), офтальмологиялық патология (7,5 %), буындардың зақымдалуы (6,6 %), зат алмасу бұзылыстары (2,2 %) және көпжүйелі қабыну синдромының қайталануы (2,2 %) болды. Жүрек-қантамыр жүйесін зерттеу көпжүйелі қабыну синдромында жедел кезеңіндегіден ерекшеленетін өзгерістерді анықтады: кардиомегалия түріндегі жүректің қабыну процесінің симптомдарының регрессиясы, сол жақ қарыншаның дисфункциясы, перикардит, өкпе артерияның гипертензия, коронариттер, митральды регургитация, және жедел кезеңмен (р<0,005) салыстырғанда оң жақ жүректің қақпақша ауруларының (64,1 %) (өкпе және үш жармалы қақпақшалардың регургитациясы), және аритмияның жоғарылауы. Осы өзгерістер көп жағдайда бақылаудың 1-ші жылында байқалды.

Қорытынды: SARS-CoV-2-ассоциацияланған көпжүйелі қабыну синдромына шалдыққан балаларда ұзақ мерзімді бақылау кезеңінде әртүрлі соматикалық бұзылулар болды. Пациенттердің көпшілігінде (64,1 %) бақылаудың 1-ші жылы миокард зақымдануының субклиникалық белгілері сақталды.

Артериялық гипертензиясы бар егде жастағы пациенттердегі постковидтік синдром, әсіресе вегетативтік дисфункция тұрғысынан, әлі де жеткілікті зерттелмеген. SARS-CoV-2 вирусының жүйелі әсері және оның жүрек-қантамыр жүйесінің реттелуіне ықпалы мұндай бұзылыстарды анықтауды қазіргі медицинаның өзекті мәселесіне айналдырады.

Мақсаты. Артериялық гипертензиясы және постковидтік синдромы бар егде жастағы пациенттерде вегетативтік жүйке жүйесі функциясының бұзылуын зерттеу.

Әдістер мен материалдар. Қазақстан-Ресей медициналық университетінің клиникалық базаларында амбулаториялық бақылау аясында артериялық гипертензиясы және постковидтік синдромы бар егде жастағы пациенттерде вегетативтік бұзылыстарға зерттеу жүргізілді. Тексеру барысында сұхбат, физикалық қарап-тексеру, А. М. Вейн шкаласы бойынша сауалнама және «КардиоВизор» модулі арқылы жүрек соғу жиілігі вариабельділігінің талдауы жүргізілді. Уақыттық және спектралдық параметрлер бағаланды: SDNN, rMSSD, pNN50, LF, HF, LF/HF, кернеу индексі және реттеуші жүйелер белсенділігінің индексі.

Нәтижелер. Зерттеуге 141 пациент қатысып, олар екі топқа бөлінді. Негізгі топтың орташа жасы 70,81 ± 5,36 жас болса, бақылау тобында – 74,00 ± 6,06 жас (p = 0,003). 60-74 жас аралығындағы пациенттердің үлесі негізгі топта жоғары болды (p = 0,006). 1-дәрежелі артериялық гипертензия постковидтік синдромы бар пациенттерде жиірек кездессе, 2 және 3-дәрежелері бақылау тобында басым болды (p = 0,042). Постковидтік синдромы бар пациенттерде жиі кездескен шағымдар: әлсіздік (38,36 %), мазасыздық (19,18 %), есте сақтау қабілетінің төмендеуі (21,92 %) және қатты терлеу (26,03 %) (p ≤ 0,001). Вейн шкаласы бойынша уайым кезінде тыныс алу симптомдарының басым болуы байқалды (p = 0,014). жүрек соғу жиілігі вариабельділігінің көрсеткіштері арасында LF/HF қатынасы бойынша сенімді айырмашылық тіркелді (1,8 және 1,5; p = 0,049).

Қорытындылар. Артериялық гипертензиясы бар егде жастағы пациенттерде постковидтік синдром тән шағымдармен және вегетативтік дисфункция белгілерімен қатар жүреді, бұл жағдайдың созылмалы ауруларға әсерін әрі қарай зерттеуді талап етеді.

Аденоид гипертрофия операциясынан кейінгі балалардағы миофункционалдық бұзылулар және тіс-альвеолярлы аномалиялар маңызды және өзекті мәселе болып табылады. Әдебиеттерде аденоид гипертрофиямен ауыратын балаларда жиі кездесетін тіс-альвеолярлы аномалия дистальды окклюзия екені туралы ақпарат бар. Дистальды окклюзия болған жағдайда аденотомиядан кейінгі тіс-альвеолярлық жүйенің жағдайын зерттеу және миофункционалдық бұзылыстарды анықтау қажет.

Мақсаты: ортодонтиялық тұрғыдан аденотомиядан кейінгі балалардың жағдайын зерттеу.

Материалдар мен әдістер: «Дистальды окклюзия» диагнозы бар, бұрын тіссіздігімен ауырған және ортодонтиялық стоматологиялық көмекке жүгінген 80 науқасқа сауалнама жүргізілді.

Нәтижелер: Жүргізілген диагностика (функционалдық сынақтар және жақ-бет аймағының рентгендік зерттеуі) пациенттердің көпшілігінде миофункционалдық бұзылыстар – ауызша немесе аралас тыныс алу, ал тіс-альвеолярлы аномалия - дистальды окклюзия бар екенін көрсетті.

Талқылау: Біздің зерттеулеріміздің нәтижелері айтарлықтай ғылыми және практикалық қызығушылық тудырады және одан әрі терең зерттеуді қажет етеді. Авторлар жоғарыда аталғандар әртүрлі сала мамандары үшін аденотомиядан кейінгі балалардағы миофункционалдық бұзылулар мен тіс-альвеолярлық аномалияларды ерте диагностикалауды жеңілдетеді деп үміттенеді.

Қорытынды: Аденотомиядан кейінгі балалардың жағдайын ортодонтиялық тұрғыдан зерттеу кезінде дистальды окклюзияның (2 қаңқалық класс, бас сүйегінің негізінің алдыңғы сегментіне қатысты төменгі жақтың апикальды негізінің артқы орналасуы (сагиттальды ось бойымен)) және ауызша немесе аралас тыныс алудың басым болуы анықталды. Жүргізілген зерттеулер мұндай науқастарды басқарудың біртұтас, жан-жақты, пәнаралық көзқарасын дамытуға ықпал етеді.

Өзектілігі. Қазіргі денсаулық сақтау жүйесінде медбикелер ұжымындағы моральдықпсихологиялық ахуал кәсіби қанағаттану, кадрлық тұрақтылық және медициналық көмектің сапасы секілді маңызды көрсеткіштерге тікелей әсер ететін негізгі факторлардың бірі болып табылады. Алайда, Қазақстан Республикасында бұл мәселе жеткіліксіз зерттелген.

Мақсаты: Алматы қаласындағы емдеу мекемелерінің бірінде қызмет ететін медбикелер ұжымындағы моральдық-психологиялық ахуалға әсер ететін ұйымдастырушылық және психологиялық факторларды талдау.

Материалдар мен әдістер. Зерттеу көлденең қимада жүргізілді. Онлайн сауалнамаға 281 медбике қатысты. Зерттеу құралдарына демографиялық мәліметтер блогы, еңбекпен қанағаттану, коммуникативтік ерекшеліктер және моральдық ахуалды бағалау шкалалары енгізілді. Мәліметтер χ²-критерийі, регрессиялық талдау және Кронбах α коэффициенті көмегімен өңделді.

Нәтижелер: Моральдық-психологиялық ахуалдың жоғары деңгейі ұжымның бірлігі, сенім деңгейі, сын мен кері байланыстың конструктивтілігі, пікір еркіндігі және оң эмоционалды фонмен статистикалық тұрғыда сенімді байланыста екені анықталды. Климатты оң бағалаған медбикелер қақтығыстар кезінде жиі ынтымақтастық пен ымыраға келу стратегияларын таңдады.

Қорытындылар: Денсаулық сақтау жүйесінде кадрлық саясаттың басым бағыты ретінде ұжымішілік коммуникацияны нығайту мен қызметкерлерді қолдау арқылы тұрақты моральдықпсихологиялық орта құру қажет.

Миастения классикалық аутоиммунды ауру болып табылады, оның клиникалық көрінісі әлсіздік және патологиялық бұлшықет шаршауы түрінде перифериялық нейромоторлық аппараттың әртүрлі антигендік нысандарына бағытталған антиденелердің түзілуімен аутоагрессия құбылыстарынан туындайды. Соматикалық көріністерден басқа, зерттеушілердің назарын қатар жүретін психикалық бұзылулар, ең алдымен, негізгі аурудың ағымын айтарлықтай нашарлатуы және кешенді терапияның тиімділігін төмендетуі мүмкін депрессиялық күйлері қызықтырады.

Зерттеудің мақсаты - миастениямен ауыратын науқастардағы депрессияның жиілігі мен байланысын бағалау.

Әдістер мен материалдар. Миастениямен 40 науқас тексерілді (14 ер және 26 әйел, науқастардың орташа жасы 48,6 ± 12,95 жас). Депрессияның ауырлығы Бек депрессиясының инвентаризациясы (BDI) көмегімен анықталды. Бұл көрсеткіштердің жыныспен, жаспен, аурудың ұзақтығымен және MGFA шкаласы арқылы миастения ауырлығымен байланысы нақтыланды.

Нәтижелер. Нәтижелер миастениямен ауыратын науқастар арасында депрессиялық белгілердің жоғары таралуын көрсетеді, жеңіл және орташа депрессиялық бұзылулар ең жиі кездеседі. Миастениясы бар емделушілерде Бек депрессиясының инвентаризациясына сәйкес депрессия деңгейі дені сау адамдармен салыстырғанда айтарлықтай жоғары болды. Миастениямен ауыратын науқастарда ол 16,62 ± 8,15, ал сау еріктілерде 8,25 ± 5,06 (p <0,01). болды.

Қорытынды. Осылайша, миастениямен ауыратын науқастардағы депрессия диагностика мен терапияға кешенді және жүйелі көзқарасты қажет ететін кең таралған және жиі бағаланбайтын клиникалық мәселе болып табылады. Миастениямен ауыратын науқастарды басқарудың стандартты клиникалық алгоритмдеріне уақтылы депрессия скринингін енгізу аффективтік бұзылыстарды уақтылы анықтауды жеңілдетеді, емдеуді ұстануды арттырады және аурудың жалпы болжамын жақсартады. Пәнаралық тәсіл, соның ішінде неврология және психиатрия мамандары арасындағы өзара әрекеттестік оңтайлы болып табылады, бұл пациенттердің осы тобын тиімдірек басқаруды қамтамасыз етеді.

Нейроэндокриндік ісіктердің гетерогенділігі олардың орналасуына ғана емес, клиникалық көріністеріне, оларды диагностикалаудың нақты критерийлері мен алгоритмдерінің болмауына, сондай-ақ жалпы клиникалық желі дәрігерлерінің ісіктердің осы тобын уақтылы анықтауға қатысты төмен сақтығына байланысты, көп жағдайда олардың кеш диагностикасына әкеледі, нәтижесінде оларды емдеудің тек паллиативтік кезеңі болады. Мәселенің өзектілігін көрсету үшін клиникалық жағдай ұсынылған.

Клиникалық жағдай. Науқас 2020 жылдың наурыз айынан бастап сұйық, шырышты нәжіспен мезгіл-мезгіл мазалайды. Клиникада 20.02.2021 жылғы іш қуысы органдарының компьютерлік томографиясының деректері бойынша тексеру кезінде ұйқы безінің басы мен денесінің қақпа және көкбауыр веналарының инвазиясы бар ісігі, ұйқы безінің қан тамырларының инвазиясы бар субтотальды зақымдануы анықталды және көптеген бауыр метастаздары компьютерлік-томографиялық зерттеулердің нәтижелерін ескере отырып, ұйқы безінің қатерлі ісігі диагнозы қойылды, T3nxm1, бауырдың бірнеше метастаздары.

Қорытындылар. Нейроэндокриндік ісіктердің клиникалық көріністерінің әртүрлілігі оларды ерте диагностикалау мен емдеуді қиындатады, бұл жоғары онкологиялық сақтықты, мамандардың тиімді өзара әрекеттесуін және ерте анықтау мен терапияның республикалық хаттамаларын құруды талап етеді.

Ұсынылған клиникалық бақылаулардың өзектілігі созылмалы жұқпалы аурулардың, атап айтқанда бруцеллездің фонында пайда болатын экстрагенитальды эндометриоздың тері формаларының сирек дамуымен байланысты. Бруцеллез иммундық қадағалаудың бұзылуына және эндометриоздың өршуіне немесе атипті ағымына жағдай жасай отырып, созылмалы қабынуды сақтауға ықпал ететін иммунопатологиялық реакциялармен сипатталады.  Қол жетімді әдебиеттерде созылмалы инфекциялар аясында эндометриоздың тері формаларын сипаттау өте шектеулі, Бұл ұсынылған жағдайларды клиникалық тәжірибеге құнды үлес қосады және аурудың иммунопатогенезін түсінуді тереңдетеді.

Клиникалық жағдайлар сериясы:

1-жағдайдың диагнозы. Бастапқы созылмалы бруцеллез диагнозы. Субкомпенсация. Жатыр мойны, кеуде және бел-сегізкөз омыртқа бөлімдерінің остеохондрозы, спондилоартрозы, түбірлік синдроммен бірге. Тізе буындарының, қол мен аяқтың ұсақ буындарының, сондай-ақ асық-өкшеқайық тәрізді буындарының артрозды артриті. Спастикалық колит. Жатыр миомасы. Экстрагениталды эндометриоз.

2-жағдайдың диагнозы. Бастапқы-хроникалық бруцеллёз, субкомпенсация. Ұсақ ошақты миокардит. Бел омыртқасының дегенеративті-дистрофиялық өзгерістері. L2–L4 деңгейінде спондилёз. L1 деңгейінде ісінуі бар спондилит. L2–L3, L3–L4, L4–L5, L5–S1 деңгейлерінде остеохондрит. Тізе және қолдың ұсақ буындарының артрозоартриті. Флебит. Вегетативті-тамырлық дистония. Полиартронейромиалгия. Эндометриоз. Сальпингоофорит. Екі жақты аналық без кистасы.

Қорытындылар. Ұсынылған клиникалық жағдайлар сыртқы экстрагенитальды эндометриоздың дамуын көрсетеді. Жетекші клиникалық синдром қайталама дисменорея ретінде көрінетін ауырсыну синдромы болды.

Созылмалы инфекциялық процесс иммундық жүйенің дисфункциясына әкелді, нәтижесінде эндометриодты гетеротопиялар әртүрлі органдарға таралды.

Сапалы медициналық көмек көрсету-кез келген денсаулық сақтау жүйесінің негізгі мақсаты. Мақсатқа жетудің негізгі құралдарының бірі-медициналық құжаттаманың тиімді жүйесі. Оның міндеттері-қызметтің барлық бағыттары бойынша дәрігерлер мен медициналық персоналдың жұмысын автоматтандыру есебінен медициналық көмектің сапасын арттыру.

Мақсаты. Қоғамдық денсаулық сақтаудың жедел функциясы ретінде тұрақты ұйымдық құрылымды қамтамасыз ету мақсатында алғашқы медициналық-санитарлық көмек мекемелеріндегі медициналық құжаттаманың электрондық жүйелерінің медициналық көмектің сапасын арттыруға әсерін зерттеу.

Материалдар мен әдістер. Іздеу MEDLINE, EMBASE, CINAHL дерекқорларында және Cochrane бақыланатын сынақтардың орталық тізілімінде жүргізілді. Іздеу стратегиясы PICO Framework-қа негізделген. Мета-талдау үшін таңдалған зерттеулер 01.01.2010 және 01.05.2023 жылдар аралығында жарияланды. Екі автор мақалалардың тақырыптары мен критерийлерге сәйкестігін тәуелсіз зерттеді. Іздеуден алынған ақпарат EndNote X9 көмегімен көшірілді, тексеру үшін Covid Systematic Review-ке импортталды. Статистикалық өңдеу R Studio 2023.03.1 Build 446 (Post Software, PC) бағдарламасында орындалды. Мета-талдау әр көрсеткіш үшін кездейсоқ эффект моделін қолдана отырып жүргізілді, гетерогенділік Кохреннің Q критерийі арқылы бағаланды.

Нәтижелер. Әдебиеттерді іздеу 640 зерттеуді анықтады, шолуға 11 қолжазба енгізілді. Мета-талдау көрсеткендей, электронды медициналық карталарды (EMC) пайдалану медициналық құжаттарды толтыру уақытын 33,4 %-ға (95 % ci = 0,8 %-дан 1,2 %-ға дейін; p < 0,007) қысқартуға көмектеседі, клиникалық ұсыныстардың сақталуына ықпал етеді (о 1,30; 95 % ci = 1,04-тен 1,79-ға дейін; p = 0,05) және дәрі-дәрмектерді тағайындау кезінде қателерді азайтуға мүмкіндік береді (о 0,44; 95 % ci = 0,34 0,53 дейін; p < 0,001), бұл сөзсіз медициналық көмектің сапасын арттырады.

Қорытынды. Бұл зерттеу медициналық құжаттаманың электрондық жүйелерінің алғашқы медициналық-санитариялық көмек мекемелеріндегі медициналық көмектің сапасын арттыруға, негізінен құжаттаманы толтыру уақытын оңтайландыру, персоналдың қателер санын азайту және клиникалық ұсынымдарға сәйкес жұмысты ұйымдастыру есебінен оң әсерін растайды. Зерттеу нәтижелері медициналық құжаттаманың электрондық жүйелерін енгізу туралы негізделген шешімдер қабылдау кезінде денсаулық сақтауды ұйымдастыру мамандары, қоғамдық денсаулық сақтау мамандары үшін пайдалы болады.

Қатерлі ісіктің ең көп таралған түрлерінің бірі бола отырып, қуық асты безінің қатерлі ісігіуық асты безінің қатерлі ісігі заманауи, жоғары сезімтал және нақты диагностикалық әдістерді қолдана отырып, белгілі бір диагностикалық тәсілді қажет етеді. Қолданыстағы әдістерді талдау ауруды ерте анықтау мен бақылаудың ең тиімді стратегияларын анықтайды.

Зерттеудің мақсаты. Қуық асты безінің қатерлі ісігіндегі диагностикалық алгоритм туралы бар деректерді жалпылау, қолданылатын процедуралардың әрқайсысының күшті және әлсіз жақтарын анықтау, қазіргі диагностикалық әдістердің әсері мен тиімділігін бағалау.

Әдістер мен материалдар. Google Scholar, PubMed, Elsevier, Web of Science және Medline дерекқорларындағы ақпаратты іздеу және талдау. Шолуға Мета-анализдер, рандомизацияланған бақыланатын зерттеулер, жүйелі шолулар және клиникалық зерттеулер деректері кіреді. Қайталанатын мақалалар алынып тасталды, ақпарат тексерілді және маңызды емес жұмыстар алынып тасталды. Нәтижесінде қарастырылып отырған мәселе жан-жақты талдауды қамтамасыз ететін 75 толық мәтінді құжаттар мен дерексіз құжаттар таңдалды.

Зерттеу нәтижелері. Біріктірілген тәсілдер ұйқы безінің қатерлі ісігін диагностикалаудың дәлдігін арттырады. PSMA-pet метастаздарды анықтауды жақсартады, бірақ дамушы елдерде қымбат және қол жетімді емес. Сұйық биопсияның әлеуеті бар, бірақ сезімталдықты жақсартуды қажет етеді. Трансректальды ультрадыбыстық зерттеу маңызды құрал болып қала береді, бірақ оның диагностикалық мәні шектеулі. Магниттік-резонанстық мақсатты биопсия жүйелі биопсияға қарағанда клиникалық маңызды қатерлі ісікті анықтайды. Диагностикадағы жасанды интеллект дамуды қажет етеді, бірақ оны қолдану нақты реттелуі керек.

Бауыр циррозы көбінесе порталдық гипертензиямен бірге жүреді, бұл өңеш пен асқазаннан қауіпті варикозды қан кетуді тудырады. Қан кетуді уақытылы тоқтатпау өлімге әкеледі. Терапияда селективті емес β-блокаторлар және соматостатин белсенді қолданылады.

Зерттеудің мақсаты. Бауыр циррозында өңеш пен асқазанның варикозды тамырларынан қан кетуді емдеуде селективті емес β-рецепторлық блокаторлар мен соматостатин түріндегі аралас емдеуді талдаңыз.

Материалдары мен әдістері: соңғы 25 жылда Google Scholar, PubMed және т.б. дерекқорларды пайдалана отырып әдеби шолу жүргізілді.

Нәтижелер: пропранолол сияқты селективті емес β-блокаторлар портал қысымын, жүрек соғу жиілігін төмендетеді. Соматостатин висцеральды қан ағымын азайтады және қан кетуді тоқтатуға көмектесетін вазодилатацияны тежейді. Осы препараттарды бірлесіп қолдану монотерапияға қарағанда қайталанатын қан кету және гепаторенальды синдромның даму қаупін азайтады.

Қорытынды: селективті емес β-блокаторлар және соматостатинді бірге қолдану бауыр циррозында варикозды қан кетуді емдеудің тиімділігін арттырады және асқыну қаупін азайтады.

Бүгінгі таңда цифрландыру қазіргі заманғы денсаулық сақтаудың барлық аспектілерін, соның ішінде офтальмологияны қозғайтын маңызды үрдістердің бірі болып табылады. Технологияның қарқынды дамуы медициналық көмектің қолжетімділігі мен сапасын арттыру үшін жаңа мүмкіндіктер жасайды.

Офтальмология көптеген жаһандық проблемаларға тап болады, мысалы, көз аурулары бар науқастардың көбеюі, маман дәрігерлердің жетіспеушілігі және денсаулық сақтау жүйесіне жүктеменің артуы. Бұл проблемалар халықтың қартаюымен және көптеген созылмалы аурулардың таралуымен де нашарлайды. Мысалы, қант диабеті көру қабілетінің жоғалуының негізгі себептерінің бірі болып табылады. Бұл тұрғыда цифрландыру бар кедергілерді жеңудің маңызды құралы бола алады.

Зерттеудің мақсаты. Офтальмологиялық көмектегі цифрландырудың қазіргі жағдайын зерттеу, негізгі кедергілер мен перспективаларды анықтау.

Материалдар мен әдістер. Зерттеу барысында: ғылыми әдебиеттер, халықаралық ұйымдардың есептері және офтальмологияға цифрлық технологияларды енгізудің практикалық мысалдары талданды. Біздің еліміздегі халықаралық тәжірибе мен ағымдағы жағдайды қоса алғанда, деректерді салыстырмалы талдау және жүйелеу әдістері қолданылды.

Нәтижелер. Талдау көрсеткендей, офтальмологиядағы цифрландыру телемедицина, жасанды интеллект, электронды денсаулық жазбалары және мобильді қосымшалар сияқты технологияларды қолдануды қамтиды. Цифрландыру жолындағы негізгі кедергілер инфрақұрылымның жеткіліксіздігі, білікті кадрлардың жетіспеушілігі, қаржылық шектеулер және киберқауіпсіздік мәселелері болып табылады. Перспективаларға телемедициналық технологияларды кеңінен қолдану, жасанды интеллект арқылы диагностика мен емдеуді автоматтандыру кіреді, бұл шалғай аудандарда офтальмологиялық көмектің қолжетімділігін айтарлықтай арттыруы мүмкін.

Қорытындылар. Офтальмологиялық көмекті цифрландыру мамандардың жетіспеушілігі және емделуге жоғары шығындар сияқты салалардың негізгі проблемаларын шешуге мүмкіндік береді. Табысты енгізу үшін инфрақұрылымға инвестициялар, медициналық персоналды оқыту және белсенді мемлекеттік қолдау қажет.